Het is mooi weer met een ijskoude wind op Zandvoort. Mijn man ik lopen Mickey’s binnen, het restaurant van het circuit. Diverse deelnemers verzamelen zich en ik doe maar snel de key chain met deelnemerskaart om mijn nek. Dan kunnen de instructeurs iets sneller hun pokerface op zetten. Ik ben één van de weinige vrouwen die achter het stuur gaan.
“Is hier een deelnemer?” kijkend naar mijn man.
Voordat ik het weet zit ik in een Porsche met een al draaiende motor. Uh…mijn idee van een briefing of iets van een uitleg bleek alleen te bestaan uit drie instructies. 1. Volg mij op 2 à 3 autolengtes. 2. Als ik een knipperlichtje gebruik, gaan we van de lijn af om in te halen dan wel te passeren. En 3. Have fun. Oh ja, het zijn automaten, dus vooral gassen, remmen en sturen.
“Ja, dit wil ik. En ja, dit is best freaky eng.”
Wat volgde was een rollercoaster. Van de Porsche naar de Lamborghini, naar de Alpine en vervolgens naar de Ferrari. Wauw…de baan leerde ik steeds beter kennen en ook de lijnen. Wat verschrikkelijk gaaf is dit. En toch….het ging allemaal zo verschrikkelijk snel. En dat ik dat best heftig vond is te horen op de online filmpjes die ik heb mogen ontvangen. Je hoort me af en toe even flink puffen. En nee, die blijven echt privé!
“Hoe vond je deze? Gaaf hè, nou stap maar in de volgende.”
Die middag heb ik vooral na belevend op de bank doorgebracht. Wat was dit gaaf. En toch vroeg ik mij af waarom het zo snel moest. Ik moest denken aan de verschillende soorten sessies die ik organiseer voor mijn klanten. Dan plan ik in het draaiboek altijd tijd in voor “even landen in de sessie” waarbij er aandacht is voor hoe iedereen er fysiek en mentaal er bij zit. Dan de mouwen op stropen maar wel aandacht voor wat de deelnemers aan kunnen. Even een extra pauze is altijd in te lassen.
“We hebben maar 3x één uur in te plannen in 2 weken tijd.”
En hoe mooi ik het in een draaiboek plan, soms moet ik wel in een hele korte tijd een sessie doen. De agenda’s laten niet meer ruimte toe. Deze sessies, door mij snelkookpan genoemd, vragen veel van de deelnemers en ook van mij. Het kan en het gaat ook goed, mits er niets gebeurt dat een andere aanpak vraagt. En laatst gebeurde dit bij een opdracht. De snelkookpansessie werkte gewoonweg niet omdat er bij enkele deelnemers toch nog te veel vragen bestonden over de intentie van de veranderopgave. Uiteraard pas ik dan direct de sessie aan en zijn we er goed uitgekomen. Flexibiliteit is dan echt nodig.
Dus als de organisatie van de Race Experience Zandvoort iets meer tijd had genomen voor het landen van de deelnemers, tussentijds even de ervaring van die auto laten na beleven, had ik de vele indrukken ter plekke op me in kunnen laten werken. Dan weet ik ook zeker dat ik nog meer van die heerlijk brommende rode Ferrari had kunnen genieten. Nu deed ik dat thuis op de bank met de gedachte: “Als ik dit of dat had gedaan, dan….” Gelukkig hebben we de foto’s nog!
